ΓΑΡΓΑΝΟΥΡΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ Ν. ΚΑΒΑΛΑΣ
Εδώ και μέρες,
βλέπω να διαδραματίζεται ενώπιον μας ένα θέατρο του παραλόγου με πρωταγωνιστές τους μετακινούμενους, αποχωρούντες, εισχωρούντες και μεταφερόμενους πολιτικάντηδες που μόνο τους μέλημα είναι να μας πείσουν πως κάθε ενέργεια τους υποκινείται αποκλειστικά από την αμέριστη αγάπη τους και το ενδιαφέρον τους για την πορεία της ταλαιπωρημένης αυτής χώρας και του απογοητευμένου λαού της.
Ακούγοντας τις πομπώδεις εκφράσεις, τις μεγαλοστομίες και τις κορώνες περί ευθύνης και υψηλού αισθήματος πατριωτισμού νοιώθω πως ή κάποιοι μας κοροϊδεύουν, ή εγώ αντιλαμβάνομαι λάθος τα πράγματα.
Προσπαθώ να ανασύρω από τη μνήμη μου το αληθινό νόημα των λέξεων για να κατανοήσω και να ταιριάξω τα λόγια με τις πράξεις.
Παλεύω να καταλάβω πως λέξεις όπως τόλμη, γενναιότητα, ηθική, ιδανικά, αξίες, πίστη, πατριωτισμός, εντιμότητα, σταθερότητα ξεθώριασαν τόσο πολύ μέσα στο μυαλό κάποιων που τις θεώρησαν συνώνυμες με το βόλεμα, τη καρέκλα, το βουλευτιλίκι, την φιλοδοξία, την ασυνέπεια, τον αριβισμό, την αμετροέπεια.
Εννοούν όλοι τους να μας πείσουν, πως ότι οι συμφωνίες μεταξύ ανθρώπων που μέχρι πριν λίγα 24ωρα κατηγορούσαν, λοιδορούσαν και εγκαλούσαν ο ένας τον άλλον, γίνονται στα πλαίσια μιας μεγαλειώδους προσπάθειας για την σωτηρία της χώρας και όχι από προσωπικό συμφέρον.
Θεωρούν, ότι είναι εύκολο να μας πείσουν πως οι ίδιοι που έφεραν την χώρα μας στην δυσκολότερη θέση της ύπαρξης της, στερώντας από το λαό της ότι με τόσο κόπο απέκτησε όλα αυτά τα χρόνια, είναι οι ίδιοι που μπορούν να την σώσουν.
Προφανώς, δεν έχουν ακούσει τη ρήση του Αϊνστάιν ότι "ο ίδιος άνθρωπος που δημιούργησε ένα πρόβλημα δε δύναται να το λύσει, γιατί αν ήταν ικανός να το κάνει δεν θα το δημιουργούσε καν"
Το χειρότερο όμως, δεν είναι ότι δεν έχουν οι ίδιοι την στοιχειώδη ευθιξία και πολιτική γενναιότητα να αποσυρθούν και με θρασύτητα ζητούν τη ψήφο μας ώστε να συνεχίσουν την ίδια αδιέξοδη πολιτική τους.
Το χειρότερο είναι πως μας θεωρούν αμνήμονες, παραπλανημένους, φοβισμένους και εύκολα διαχειριζόμενους, κι ας ξέρουν καλά πως όποιος λαός δεν έχει μνήμη δεν έχει και μέλλον.
Θέλω πραγματικά να πιστεύω πως όλοι και όλες εμείς στις 17 Ιουνίου θα τους αποδείξουμε για μια ακόμα φορά ότι όσο κι αν προσπάθησαν δεν μας λύγισαν, δεν έπνιξαν την κριτική μας σκέψη, δεν έσβησαν την μνήμη μας και το κυριότερο δεν σκότωσαν τη δύναμη μας να ονειρευόμαστε μια καινούργια Ελλάδα απαλλαγμένη από τις καρικατούρες μιας παρωχημένης πολιτικής.
Ας αφήσουμε λοιπόν τους περιφερόμενους γελωτοποιούς της πολιτικής να εκτίθενται και ας τους δώσουμε τη μόνη απάντηση που εμείς οι Ανεξάρτητοι Έλληνες ξέρουμε να δίνουμε.
Τη μόνη που αρμόζει στην ιστορία μας και τον πολιτισμό μας.
Την περήφανη απάντηση που θα στείλει στο προαύλιο της Βουλής όλους εκείνους που παίξανε σκάκι στις πλάτες ενός λαού που για πολύ καιρό τους ανέχτηκε.
Την απάντηση εκείνη, που θα τους δείξει πως αν δεν ήταν τόσο δύσκολη η κατάσταση, θα έπρεπε να γελάμε μαζί τους.
Ας ελπίσουμε πως στις 17 Ιουνίου θα ανοίξουμε ένα παράθυρο στην ελπίδα, στο φώς και θα χαράξουμε ένα δρόμο που θα μας πάει εκεί που μας αξίζει να είμαστε.
ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ.
ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ Ν. ΚΑΒΑΛΑΣ
Εδώ και μέρες,
βλέπω να διαδραματίζεται ενώπιον μας ένα θέατρο του παραλόγου με πρωταγωνιστές τους μετακινούμενους, αποχωρούντες, εισχωρούντες και μεταφερόμενους πολιτικάντηδες που μόνο τους μέλημα είναι να μας πείσουν πως κάθε ενέργεια τους υποκινείται αποκλειστικά από την αμέριστη αγάπη τους και το ενδιαφέρον τους για την πορεία της ταλαιπωρημένης αυτής χώρας και του απογοητευμένου λαού της.
Ακούγοντας τις πομπώδεις εκφράσεις, τις μεγαλοστομίες και τις κορώνες περί ευθύνης και υψηλού αισθήματος πατριωτισμού νοιώθω πως ή κάποιοι μας κοροϊδεύουν, ή εγώ αντιλαμβάνομαι λάθος τα πράγματα.
Προσπαθώ να ανασύρω από τη μνήμη μου το αληθινό νόημα των λέξεων για να κατανοήσω και να ταιριάξω τα λόγια με τις πράξεις.
Παλεύω να καταλάβω πως λέξεις όπως τόλμη, γενναιότητα, ηθική, ιδανικά, αξίες, πίστη, πατριωτισμός, εντιμότητα, σταθερότητα ξεθώριασαν τόσο πολύ μέσα στο μυαλό κάποιων που τις θεώρησαν συνώνυμες με το βόλεμα, τη καρέκλα, το βουλευτιλίκι, την φιλοδοξία, την ασυνέπεια, τον αριβισμό, την αμετροέπεια.
Εννοούν όλοι τους να μας πείσουν, πως ότι οι συμφωνίες μεταξύ ανθρώπων που μέχρι πριν λίγα 24ωρα κατηγορούσαν, λοιδορούσαν και εγκαλούσαν ο ένας τον άλλον, γίνονται στα πλαίσια μιας μεγαλειώδους προσπάθειας για την σωτηρία της χώρας και όχι από προσωπικό συμφέρον.
Θεωρούν, ότι είναι εύκολο να μας πείσουν πως οι ίδιοι που έφεραν την χώρα μας στην δυσκολότερη θέση της ύπαρξης της, στερώντας από το λαό της ότι με τόσο κόπο απέκτησε όλα αυτά τα χρόνια, είναι οι ίδιοι που μπορούν να την σώσουν.
Προφανώς, δεν έχουν ακούσει τη ρήση του Αϊνστάιν ότι "ο ίδιος άνθρωπος που δημιούργησε ένα πρόβλημα δε δύναται να το λύσει, γιατί αν ήταν ικανός να το κάνει δεν θα το δημιουργούσε καν"
Το χειρότερο όμως, δεν είναι ότι δεν έχουν οι ίδιοι την στοιχειώδη ευθιξία και πολιτική γενναιότητα να αποσυρθούν και με θρασύτητα ζητούν τη ψήφο μας ώστε να συνεχίσουν την ίδια αδιέξοδη πολιτική τους.
Το χειρότερο είναι πως μας θεωρούν αμνήμονες, παραπλανημένους, φοβισμένους και εύκολα διαχειριζόμενους, κι ας ξέρουν καλά πως όποιος λαός δεν έχει μνήμη δεν έχει και μέλλον.
Θέλω πραγματικά να πιστεύω πως όλοι και όλες εμείς στις 17 Ιουνίου θα τους αποδείξουμε για μια ακόμα φορά ότι όσο κι αν προσπάθησαν δεν μας λύγισαν, δεν έπνιξαν την κριτική μας σκέψη, δεν έσβησαν την μνήμη μας και το κυριότερο δεν σκότωσαν τη δύναμη μας να ονειρευόμαστε μια καινούργια Ελλάδα απαλλαγμένη από τις καρικατούρες μιας παρωχημένης πολιτικής.
Ας αφήσουμε λοιπόν τους περιφερόμενους γελωτοποιούς της πολιτικής να εκτίθενται και ας τους δώσουμε τη μόνη απάντηση που εμείς οι Ανεξάρτητοι Έλληνες ξέρουμε να δίνουμε.
Τη μόνη που αρμόζει στην ιστορία μας και τον πολιτισμό μας.
Την περήφανη απάντηση που θα στείλει στο προαύλιο της Βουλής όλους εκείνους που παίξανε σκάκι στις πλάτες ενός λαού που για πολύ καιρό τους ανέχτηκε.
Την απάντηση εκείνη, που θα τους δείξει πως αν δεν ήταν τόσο δύσκολη η κατάσταση, θα έπρεπε να γελάμε μαζί τους.
Ας ελπίσουμε πως στις 17 Ιουνίου θα ανοίξουμε ένα παράθυρο στην ελπίδα, στο φώς και θα χαράξουμε ένα δρόμο που θα μας πάει εκεί που μας αξίζει να είμαστε.
ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου